...
Lecących gwiazd
łagodny zjazd
w przestwór głęboki i miękki...
Więdnący kwiat
w ciemności spad ł
z mojej mdlejącej ręki...
Porwij mnie wpół
i lećmy gdzieś w dół
jak deszcz rozkoszy przez ciało
jak cichych gwiazd
łagodny zjazd,
gasnący smugą białą...
posted by milena michałowska at 12:56 PM
2 Comments:
This comment has been removed by a blog administrator.
And the last thing I heard was a muttered word
As he stood smiling above me with a rock in his fist
On the last day I took her where the wild roses grow
And she lay on the bank, the wind light as a thief
As I kissed her goodbye, I said, 'All beauty must die'
And lent down and planted a rose between her teeth
Post a Comment
<< Home